‘Hennies, gesponnen, gehaakt, gevilt en gelegd in een mandala vorm. Hiervoor komt de inspiratie uit een sociaal proces waarin wederzijds respect het ‘product’ is; De ouder wordende buurvrouw haakt haar dagen aan één. 1 rondje per dag, altijd even groot. Elke 3 dagen voorzag ik haar van haakgaren en daarvoor in ruil kreeg ik de Hennies (de rondjes). Na een oproep kreeg ik wollen garenrestanten van mensen die ooit het spinnen niet konden laten, het ritmisch invoeren van wol tot draad. 1 x per week gooi ik de Hennies in de wasmachine om ze te vervilten. De verzameling rondjes groeide uit tot een kleurrijke berg. Tegelijk met het uitvallen van buurvrouw Hennie’s lichaamskrachten om te haken raakt mijn voorraad wol op. Wij zijn naar elkaar toegegroeid. Door de rondjes in een mandalavorm te leggen krijgt het opnieuw een krachtige uitstraling. Het leggen ervan is een verstild proces en was iedere keer anders. Ik heb dit op meerdere locaties opnieuw gedaan en geëxposeerd.
Het sprei In 2020 heb ik alle Hennie’s aan elkaar gehaakt. Die wol is door mij geverfd in de loop der jaren met planten uit mijn tuin. Een ouderwets gehaakt sprei voor op de bank en ik zit er dagelijks op en onder.
