kontakt II, de kunst van verbinden

jolande-van-luijk-en-trynke-grijpma-1_dsc8496

 

 

 

een stoel met een verhaal voor de expositie Kontakt II in Ryptsjerk 

Trynke Grijpma ontmoette ik bij een bijeenkomst van Culturele Hoofdstad 2018 in het Vlasmuseum in Ee. Een topontmoeting bleek. Trynke zoekt iemand die voor haar vilt kan maken. Het maken van goede meubileringstoffen van vilt is afhankelijk van materiaal en techniek. Voor deze stoel verfde ik met uienschillen de wol die schitterend goud kleurde, dat lijkt een bevestiging voor de ingezette weg. Een oud design-fauteuil  is ter hand genomen door de ambachtelijke handen van Trynke en hier ziet u de transformatie. Maar nu meer over de stoel:

Een stoel met meer levens. 23 jaar geleden verraste ik mijn vriend met een heuse design-fauteuil van knal groen leer. Ik vond het een gewichtig kado maar iemand die een proefschrift schrijft houdt van denken en denken kost tijd. En rust. Hij vertelde mij dat je pas iets nieuws kan bedenken als je alles hebt losgelaten wat je geleerd hebt van anderen, uit boeken en college’s. Daarvoor gaat hij desnoods dagen op een stoel zitten lezend in domme boekjes of door het maken van lange wandelingen. In de loop van 23 jaar is de bekleding versleten maar zijn leerproces gaat altijd door. Zijn boeken staan onder de stoel……

Nu ik de stof voor deze stoel ben gaan vilten koos ik het geel van uienschillen, eenvoudig en helder van kleur. Ik kan creëerend tot iets nieuws komen door voortschreidend inzicht en simpel weg door te doen en mijn handen weten hoe! Ik schreef een gedicht voor de stoel.

 ‘Op Goud zitten I’

Een gouden stoel

een veilige omhulling is tastbaar, voelbaar

waardoor de beweging naar binnen gaat

ervaringen vergaard, mensen die voorleven

boeken die inspireren

nu

hier

mag ik loslaten

 

een stoel voor reflectie

een veilige zelfplek

om te ademen, uit, in, uit

vrij zijn om de essentie te weten

vrij van oordeel en prestatie

er stroomt pure energie door mijn lijf

en de geest verruimt

er ontstaat nu bewustwording van mijn pad

pozend in de stoel voel ik mijn licht

het denken voorbij

 

Jolande van Luijk maart 2018